รักพ่อแค่นี้ ได้ไง

รักของพ่อบริสุทธิ์ดั่งสายฝน ที่ท่วมท้นไนไจลูกไม่จางหายลูกคนนี้จารักพ่อจนวันตาย ก็ไม่คลายความรักที่ลูกมีรักของพ่อยิ่งใหญ่มีใครเท่า พ่อคอยเฝ้าดูแลเราไม่หน่ายหนีท่านคอยสอนให้ฉันเป็นคนดี ขอมอบกลอนนี้ให้แด่พ่อเอยซาบซึ้งไหม
************************************************************************************ พ่อเปรียบเหมือนต้นไทรในป่ากว้างผลิใบสร้างดอกไม้ให้กลิ่นหอมมีต้นไม้ต้นเล็กเล็กขึ้นห้อมล้อมต้นไทรใหญ่นั้นยอมบังแดดลมเมื่อใดหนอต้นไม้น้อยจะสูงใหญ่แตกดอกใบกว้างไพศาลแสนสวยสมต้นไทรใหญ่ก็หวังจะได้เชยชมก่อนที่จะโค่นล้มตายจากไป
***************************************************************************************
เหงื่อหยาดเพียงหนึ่งหยด รินหลั่งรดพสุธาพฤกไพรและไร่นา ฟื้นชีวาชุ่มชื่นใจเพียงหนึ่งซึ่งไฝ่หา แหล่งคงคาธาราใสเพื่อผองพี่น้องไทย มิใช่ใครพ่อแผ่นดิน
***************************************************************************************
สิบเก้ากุมภาปีห้าสองลูกร่ำร้องโศกเศร้าเหงาโหยหาพ่อต้องจากลูกไปไม่กลับมาโอ้พ่อจ๋าลูกสุดคิดจะติดตามได้สัมผัสตัวพ่อก็เพียงร่างน้ำตาหลั่งด้วยพันผูกใจลูกหวามเคยรับใช้ใกล้ชิดเคยติดตามทุกๆยามมีพ่อไม่ท้อใจแม้อดหลับอดนอนพักผ่อนน้อยแม้ต้องคอยดูแลมากแค่ไหนแม้จะต้องดร็อปเรียนมาดูใจก็แทนคุณพ่อได้ไม่เคยพอให้ชีวิตและเกื้อหนุนพระคุณล้ำพ่อป้อนน้ำป้อนข้าวเท่าไหร่หนอยามลูกเจ็บลูกเศร้าพะเน้าพะนอพระคุณพ่อยิ่งใหญ่หาใครแทนวันพ่อจากลูกไปทุกข์ใหญ่หลวงเจ็บปวดร้าวในทรวงเศร้าหวงแหนทุกข์นี้ทุกข์กว่าทุกข์ใดในดินแดนลูกคับแค้นร้าวรานปานสิ้นลมหวังให้พ่อลูกตื่นฟื้นชีวิตหวังใกล้ชิดพ่ออีกครั้งช่างสุขสมหวังให้พ่อยิ้มให้ได้ชื่นชมหวังลมลมสะอื้นขมขื่นใจปีสามเดือนนอนทุกข์ลูกรับรู้ว่าพ่อหนูทรมานสักปานไหนพ่อต้องเจ็บร้าวรวดปวดใจกายมะเร็งร้ายรุมเร้าเข้ากายาหลับเถิดพ่อเจ็บเกินทนได้พ้นทุกข์พ่อของลูกทรมานนานหนักหนาเกิดชาตินี้มีกรรมจำจากลาขอชาติหน้าเกิดเป็นลูกทุกชาติไป
*************************************************************************************